Hoe houden we dan onze grond als ons normale ritme zo verstoord wordt? Als zorgverlener, mantelzorger of zieke? Als alles zo veranderlijk blijkt wat wordt dan onze houvast? Kunnen we ons vertrouwen behouden of laten we het beïnvloed worden door angst? “Interessante tijden” kunnen ook een andere respons oproepen dan onzekerheid of angst. We kunnen “geïnteresseerd” of nieuwsgierig raken over het onbekende. In plaats van dicht te slaan kunnen we ons gewaarzijn openen en om ons heen kijken. In plaats van veel TV kijken om de tijd te doden kunnen we onze geest laten rusten en de open kwaliteit van het onzekere voelen. Dit is misschien het begin van compassie, het begin van het einde van claustrofobisch met onszelf bezig zijn.

Verbondenheid

Wonderbaarlijk hoe een virus ons wakker maakt en ons met de hele wereld verbindt. We voelen ons verbroederd met de zingende Italianen. We herkennen de beelden van de lege schappen in Amerikaanse supermarkten en de dilemma’s die nu overal spelen: reizen of niet reizen, werken of inkomsten verliezen, zorgen maken of ontspannen. Ik weet dat mijn neef in Canada ook thuis zit persconferenties te volgen.

Het “wij” gevoel

We kunnen dit gevoel van verbroedering gebruiken om ons bewust te worden van alle onzichtbare lijntjes onderling. Zelfs als we geïsoleerd zijn, kunnen we ons onderdeel gaan voelen van de mensheid. Met dat “wij” gevoel, kunnen we ineens geven om de  gezondheid van onze bejaarde buurman of om de vrouw in de supermarkt die net het laatste pak rijst misgreep. Misschien voelen we iets van verantwoordelijkheid voor bekenden en minder bekenden om ons heen en komen we in actie. Nieuwsgierigheid is misschien geen tegengif voor Corona. Maar wellicht een geweldig tegengif voor onverschilligheid, eenzaamheid en angst. Ik wens ons allemaal interessante tijden.